كاش درد مشترك را درمان كنيم
نقدي بر"هيس دكترها فرياد نمي زنند"
مطلبي به قلم همكاري گرانقدر منتشر گرديد كه ضمن تشكر از دغدغه هاي ايشان ،با كمال احترام انتقاداتي را به روش و منظر بحث عرض مي نمايم :
نقد بند اول
تعميم دادن كلي اظهار نظر يك يا چند فرد با ادبيات مشخص هتاكانه نسبت به يك پزشك محترم با اين عبارت
"تعفني در ذهن بسياري موكد شده و به هر بهانه اي...."
اولا شرط انصاف نيست ،ثانيا بيشترين كاركرد آن همانا تبليغ و در مظان توجه قرار دادن چنان هتاكان معلوم القلمي است كه شايد به نوعي خواست و آرزوي انان هم باشد.
نقد بند دوم
بند دوم به طور كلي كاملا درست است مفهوم هر شهروند يك خبرنگار از ما هيولاهايي ساخته كه انسانيت را فراموش كرده ايم .
ما افرادي هستيم كه موبايل ها و صفحات اجتماعي خود را بر همه چيز حتي آدميت خود اولويت داده ايم ،
اما ويژه كردن نقش قرباني اين عملكردبه جامعه پزشكي چه علتي دارد؟
اگر يك كارگر ،معلم،كارمند...دچار چنين تصادفي گردد وچشم انتظار و فريادخواه كمك از بقيه تا لحظه مرگ تنها شكار دوربين هاي آنان گردد،اهميتي ندارد يا ميزان تاثر آن كمتراست؟
از سويي مگر جامعه پزشكان از بيماري موبايل سالاري غير انساني به طور كلي مصون هستند؟
ويژه كردن نقش قرباني يك معضل فراگير به يك قشر براي توليد يك سند خاص براي آن قشر موضوعيتي ندارد
فاجعه انساني به هر شكل آن بسيار رنج آور است
نقد بند سوم:
هر فرد وظيفه دارد در چارچوب ايمني و اصول كار خود انجام وظيفه نمايد.
البته هستند انسان هاي بزرگي كه از وظيفه فراتر مي روند.
همين روزها اتش نشاني شجاعانه براي نجات يك شهروند افغان داخل تونل مترو شد و جان فدا كرد.يا غريق نجاتي كه متهورانه به موج هاي خروشان درياي انزلي زد و زنده باز نگشت ،
يا پزشكاني كه براي خدمات انسان دوستانه به خطرناكترين جاها مي روند
و جان بر كف دست مي گيرنديا ...
كه جملگي شايسته تكريم و بزرگداشت هستند .
اما نقد عملكرد اتش نشاني كه تنها طبق وظيفه اش عمل كرده است،امنصفانه نيست .نويسنده محترم مقاله اصولا كلا انتظار دارند يك اتش نشان مسن با وجود نبود شرايط مساعد و امكانات-طبق نوشته ايشان-هميشه فراتر از وظيفه عمل كند يا در مواردي كه صرفا جان يك پزشك تهديد شده است چنين در خواستي دارند؟
انتقادي اگر هست به سيستم تجهيز اتش نشاني و مسوولين ان است نه صرفا يك اتش نشان كه در حد وظيفه عمل كرده است.
ايا سياهپوش شدن خانواده ان اتش نشان علاوه بر پزشك مرحوم راه حل ماجراست؟
در مورد يك سانتي متر بخيه مربوط به قضيه خميني شهر كه در همين بند اشاره شد هم بايد گفت اگر هنوز موارد مبهمي وجود دارد و نياز به روشنگري بيشتر هست بايد ان را درخواست نمود؛اگر درنتيجه بررسي بيشتر باز هم اهمال ثابت شود كه بايد پذيرفته گردد واگر هم در اين قضيه كمترين اجحافي در حق پزشك معالج كشف شود ،بايد به طور رسمي اعاده حيثيت از ايشان صورت گيرد.
به هر روي مقايسه يك سانتي متر بخيه با ده متر شلنگ يا پله منطقي نبوده و اين قياس كمّي در اندازه ها منطقي نيست .
نقد بند چهارم تا آخر:
همان نقد بند دوم است ،ويژه كردن رنج يك فاجعه انساني دهشتناك براي يك قشر؛
پزشك بودن قربانيان حادثه گاز گرفتگي ربطي به موضوع كلي ايمني گازكشي و فاجعه آميز بودن آن ندارد،همچنان كه ضايعه دردناك از دست دادن پزشكي جوان به علت عدم دو بانده بودن محور جاده با رنج فقدان ساير قربانيان بي گناه جاده هاي غير ايمن ،هم ارز است.
اقدام نادرست در هر شكل و نسبت به هركس قابل دفاع نيست.
ضمنا چطور وقتي به بازخواست و اتهام غيرمنصفانه به همكاران پزشك خود اعتراض داريم،بدون اطلاع از جزييات دقيق موضوعاتي كه بر مي شماريم براي مهندس ناظر ساختمان،مهندس مشاور جاده اي و ...حكم بازخواست صادر مي كنيم ...
به عنوان جمع بندي:
اولا : اختلالات رابطه بيمارپزشك را بايد بپذيريم ،اما در تحليل اين آسيب از دام يكجانبه گرايي ،احساس گرايي و...بپرهيزيم.
نقد رابطه دوسويه مستلزم توجه به هردوطرف مساله است
ثانيا :انتساب تمام مشكلات از طرف يك سوي اين رابطه به طرف مقابل و ترسيم فضايي قدر ناشناس از كليت جامعه ،شرط عدالت و واقعگرايي نيست.
ثالثا :در بحث هاي حقوق اوليه انساني براي جامعه پزشكي حق ويژه قايل نباشيم .حق زندگي ،سلامت،امكانات اوليه زندگي و ايمني از حقوق اساسي همه انسان هاست ،و از بين رفتن آن در هر شرايطي و هركسي كريه است
رابعا:در مورد مسايل فرهنگي و كژتابي هاي موجود در جامعه نيز بايد بپذيريم ،جامعه اتمسفري پويا و مرتبط است و پزشكان جزيي جدا و ايزوله از جامعه نيستند.
شناخت و حل مشكلات رابطه بيمار-پزشك در بررسي دقيق ،تضارب آرا و فضاي انتقاد صريح ممكن است،
اما به باور اين حقير ورود به مشكل از منظر ساختن تافته اي جدا بافته وقرباني از جامعه پزشكان ،نه تنها راهگشا نيست كه به تعميق و گسترش مشكل دامن ميزند.
دكتر بابك خطي