پاره ای از بیمارانی که به بیمارستان مراجعه می نمایند به دلیل خونریزی حاد و یا به دلیل آنمی مزمن نیاز به دریافت خون ایزوگروپ دارند و اغلب این بیماران نیز از دریافت خون منتفع شده و رو به بهبودی می روند همینطور تقریباً برای اغلب قریب به اتفاق بیمارانی که عمل جراحی بزرگی در پیش دارند یک یا چند واحد خون رزرو می گردد تا در صورت نیاز در حین یا متعاقب عمل بر اساس وضعیت بالینی و آزمایشات به ایشان تزریق گردد و این اقدام پزشکی در بسیاری موارد جان بیمار را از مرگ نجات می دهد. اما گاه در زمان تزریق خون به بیمار اتفاقاتی رخ می دهد و عوارضی پیش می آید که در عین حال که از اختیار و اراده پزشک خارج است ولی موجب طرح شکایت از طرف بیمار یا همراهان وی در مراجع قضایی و انتظامی می گردد گرچه مسئله انتقال خون به بیماران و عوارض ناشی از آن خود مبحث بسیار مفصل و مهمی است که مسلماً نیاز به فرصت زیادی برای طرح دارد ولی در اینجا تنها می خواهیم راهکارهای موجود را در زمانی که چنین اتفاقی رخ داد ارائه نماییم راهکارهایی که می تواند در جهت ثبت دقیق وقایع و تکمیل مدارک در پرونده بالینی بیمارکمک کننده باشد. اصولاً اگر خون تزریق شده به بیمار از نوع ایزو گروپ نباشد با آغاز تزریق، بیمار دچار عوارضی چون ، لرز، کمر درد ، افت فشار خون و....... می شود که پرستاران هوشیار به محض اینکه با چنین عوارضی روبرو می شوند انتقال خون را قطع می نمایند اما گاه تزریق خون مدتی ادامه می یابد و حتی به اتمام می رسد و سپس بیمار دچار مشکلاتی می گردد که ممکن است همراهان بیمار آن را به انتقال خون غیر هم گروه نسبت دهند در چنین مواردی پیشنهاد می گردد که بلافاصله کیسه خون تزریق شده را جهت بررسی مجدد گروه خون به آزمایشگاه ارسال نموده و کد درج شده بر روی کیسه را نیز مجدداً در پرونده بالینی ثبت نمایید در مرحله بعد درخواست یک UA اورژانس برای بیمار نموده تا از نظر وجود هماچوری احتمالی مورد بررسی قرار گیرد و در ادامه هر تست تشخیصی که می تواند در امر تأیید یا ردّ تزریق خون نابجا کمک کننده باشد را برای بیمار درخواست نمایید بسیار پیش می آید که ما پزشکان به علت نداشتن مدارک مستند و مستدل در پرونده بالینی در کمیسیونها پزشکی محکوم می گردیم.