چند روز پیش یکی از همکاران سوالی را مطرح نمود که مناسب دیدم آن را با شما ، همکاران گرامی درمیان بگذارم. ایشان پرسیدند چگونه می توان قصور پزشکی را به صورت پیشگیرانه تشخیص داد و مانع بروز آن شد؟ برای اینکه همکاران بتوانند تشخیص دهند که در چه وضعیتی و در چه زمانی قصورپزشکی رخ می دهد و چگونه می توان به صورت مناسب از آن پیشگیری نمود بد نیست که در زمان انجام اقدامات تشخیصی و درمانی سوالات زیر به صورت مرحله به مرحله را از خود پرسیده و برای آنها پاسخ قانع کننده ای پیدا کنیم. 1. آیا به تشخیص صحیح رسیده ایم؟ و آیا انجام اقدامات تشخیصی دیگری لازم هست یا خیر؟ مسلماً نرسیدن به تشخیص صحیح، اگر ناشی از عدم بررسی کافی باشد خود قصور محسوب می گردد. 2. آیا اقدام درمانی پیشنهادی بهترین و مناسبترین روش درمانی است که قرار است برای بیمار خود انجام دهیم؟ و آیا روش درمانی مناسبتری برای بیمارمان وجود ندارد؟ برای مثال بیماری کاندید جراحی شده است اما روش مناسبی برای درمان دارویی چنین فردی وجود دارد که مناسبتر و حتی مؤثرتر از اقدام جراحی می باشد مسلماً انجام عمل جراحی در چنین بیماری قابل پیگیری می باشد 3. آیا عوارض احتمالی این اقدام درمانی به بیمار گفت شده و بیمار با آگاهی کامل از تمامی عوارض احتمالی آگاه شده است و اخذ رضایت و برائت منطقی و علمی و محکمه پسند صورت گرفته است؟ 4. آیا عارضه احتمالی ایجاد شده در بیمار بعد ازانجام اقدامات تشخیصی و درمانی جزء عوارض شناخته شده و غیر قابل پیشگیری است ؟ مسلماً اگر پزشک قادر به پیشگیری از ایجاد عاصه ای در بیمار خود باشد و در این خصوص سهل انگاری کرده باشد مقصر خواهد بود 5. آیا اقدامات لازم جهت برطرف کردن عارضه ایجاد شده به صورت مناسب و منطقی صورت گرفته است؟ 6. آیا تمامی اقدامات تشخیصی و درمانی انجام شده بر اساس موازین علمی و اخلاقی صورت گرفته است؟مسلماً عدول از اصول اخلاقی و نیز روشهای درمانی علمی و منطقی می تواند باعث محکومیت کادر درمانی گردد در صورتی که شما برای تمامی سوالات فوق، پاسخ منطقی و مناسبی داشته باشید مطمئن باشید که قصوری مرتکب نشده اید حتی اگر بیمار شما بمیرد! و اگر از شما شکایتی در مراجع انتظامی یا قانونی مطرح گردد با یک دفاع مؤثر تبرئه خواهید شد.