یکی از مشکلات کادر درمانی در مورد بیماران بستری است که برنامه درمانی آنها به پایان نرسیده و از نظر پزشکان معالج نیاز به ادامه اقدامات درمانی و تشخیصی می باشد اما بیمار یا خانواده وی اصرار به ترک مرکز درمانی و ترخیص بیمار دارند.
حال سوال مطرح شده این است که آیا بیمار حق دارد به صورت یک طرفه اقدام به ختم اقدامات درمانی نموده و درخواست ترک بیمارستان را بنماید و آیا مسئولین مراکز درمانی موظف به پذیرش این امر هستند یا خیر؟
در منشور حقوق بیمار که کم و بیش با |آن آشنایی داریم چنین آمده است " بيمار حق دارد در صورت تمايل شخصي و عدم تهديد سلامتي آحاد جامعه طبق موازين قانوني رضايت شخصي خود از خاتمه درمان را اعلام و يا به ديگر مراكز درماني مراجعه نمايد"
همانطوری که ملاحظه می فرماید این حق به بیمار داده شده است که به صورت یک طرفه اقدام به ختم رابطه درمانی نموده و مرکز درمانی را ترک نماید اما به شرط آنکه این خاتمه درمان باعث تهدید سلامتی دیگران نگردد اما این حق به پزشک معالج داده نشده است تا به صورت یک طرفه اقدام به قطع این رابطه نماید.
به مثال زیر توجه فرمایید
بیماری به دلیل ابتلا به کنسر متاستاتیک نیاز به شیمی درمانی یا رادیوتراپی دارد ولی حاضر به پذیرش این درمان نیست و خواستار ترک مرکز درمانی است در این حالت وظیفه کادر درمانی چیست؟
در این مورد کادر درمانی به هیچ وجه حق اعمال فشار بر بیمار به جهت انجام درمان مذکور را ندارد و پزشک معالج موظف است به وسیله مصاحبه با بیمار و همراهان وی سعی در قانع نمودن ایشان نماید و در صورت عدم رضایت ایشان ضمن توضیح کلیه خطرات و عوارض احتمالی ناشی از عدم ارائه درمان و نیز تهیه صورت جلسه در این خصوص که به امضاء کادر درمانی حاضربرسد از انجام اقدامات درمانی مذکور خوداری نموده و بیمار را بارضایت شخصی ترخیص کنند.
به خاطر بسپاریم که " این حق بیمار است که برای خود تصمیم بگیرد"البته حق تصمیم گیری جهت ختم درمان در موارد اورژانس و نیز درمواردی که جسلامتی جامعه در خطر قرار گیرد محدودیتهایی دارد که در شماره های قبلی در مبحث رضایت و برائت در امر درمان مفصلاً به آن پرداخته شده است.