جراحی یعنی چه؟

بسیاری از مردم جامعه دیدشان به یک جراح همان لحظه خارج شدن از اتاق عمل و دادن مژده موفقیت آمیز بودن عمل جراحی است. و در واقع توقع دیگری از یک جراح در ذهن ایشان متبادر نمی گردد.

زمانی که فردی به پزشک مراجعه می کند، در واقع بیماری، وی را مجبور به مراجعه به طبیب کرده است و مراجعه به پزشک برای بررسی های دوره ای (چکاپ) تقریباً در کشور ما شبیه رویا است بنابراین وقتی فرد به پزشک مراجعه می کند که یک مشکل جدّی برای وی پدید آمده است

اما زمانی فرد به جراح مراجعه می کند که یا درمانهای دارویی مؤثر واقع نشده و یا آسیبهای وارد شده به بیمار در حدّی است که باید جراح و تیغ جراحی وارد عمل گردد.

بنابراین مراجعه بیمار به جراح و تحت عمل جراحی قرار گرفتن وی، یعنی مشکل جدّی و وضعیت پر خطرمانند سرطان، شکستگی استخوانی، خونریزی مغزی ، انسداد روده، نارسایی دریچه قلب،نیاز به پیوند عروق و.......

از این رو جراحان همواره با یک بیمار مشکل دار طرف هستند که احتمالاً بیماریهای زمینه ای موجود و سن بیمار ریسک بیهوشی و عمل جراحی را نیز بالا خواهد برد

به عبارت دیگر:

 جراحی یعنی وارد کردن آسیب به بیمار،

ایجاد جراحت در وی،

بریدن و دوختن بافتها،

پذیرفتن ریسک بیهوشی ، عفونت و بسیاری خطرهای دیگر

متأسفانه نه افراد جامعه (عوام) و نه قضات محترم رسیدگی کننده به شکایات پزشکی هیچکدام به موارد یاد شده در بالا آگاهی نداشته و در نتیجه باور اینکه ممکن است تعدادی از بیماران در حین اقدامات پزشکی (خصوصاً جراحی) دچار عوارض جدّی شده و حتی بمیرند برای ایشان بسیار ثقیل و غیر قابل قبول می باشد. و همین نکته موجب می گردد که در بسیاری از پرونده های شکایات پزشکی، اطباء مظلومانه محکوم گردند در حالی که استحقاق چنین مجازاتی را ندارند

در واقع جراحی در کشور ما تبدیل شده است به  بند بازی بر روی طناب، در ارتفاع بالا و بدون محافظ  که سقوط از آن بالا حتی اگر بدون گناه و قصور پزشک باشد منجر به مجازاتی سنگین چون زندان برای وی می گردد.

امید می رود که دادسرای انتظامی سازمان نظام پزشکی و نیز اداره کمیسیونهای سازمان پزشکی قانونی با انتخاب کارشناسانی کارکشته و متبحر بتوانند اشکال اساسی موجود را رفع نمایند