در برابر اشتباهات همکارانمان چه کنیم؟

در ابتدای امر باید به این نکته مهم اشاره کنیم که هر انسانی اشتباه می کند و هیچکس از اشتباه مصون نیست.
 یک ضرب المثل شیرین فارسی می گوید " هرکس آب بیاورد کوزه می شکند" و ما پزشکان چون دائماً در حال انجام اقدامات تشخیصی و درمانی هستیم مسلماً ولو به صورت ناخواسته مرتکب اشتباه می شویم.
چه بسیار از متخصصان بزرگ و به نامِ  پزشکی این کشور که سالها به عنوان کارشناس در کمیسیونهای پزشکی قانونی و نظام پزشکی مشغول به امر بررسی و اظهار نظردر مورد اشتباهات همکاران دیگر بوده اند و بالاخره روزی در همین کمیسیونها در جایگاه متهم نشسته اند و مورد بازخواست سایر همکاران قرار گرفته اند؛ یعنی آنها هم اشتباه می کنند. 
در اینجا خاطره ای از اولین روزهای آغاز به کار طبابت خودم در سال 1372 را تقدیم می کنم.
بلافاصله بعد از آنکه از دانشکده پزشکی فارغ التحصیل شدم  به یکی از شهرهای دورافتاده در دل کویر رفتم و در آنجا مشغول به کار شدم .در آن سالها، بسیاری از شهرستانهای کشور فاقد تعداد کافی پزشک بودند لذا با اخذ مجوز اقدام به تأسیس مطب در آن شهر کویری دورافتاده نمودم و به خاطر حسن برخورد با بیماران در مدت نسبتاً کوتاهی مطب من مراجعین نسبتاً خوبی پیدا کرد.
 اما من یک پزشک جوان و تازه کار بودم که تجربه کاردر مطب را نداشتم. در نزدیکی مطب من داروخانه ای بود که تقریباً تمامی نسخه های نوشته شده توسط من به این داروخانه ارجاع می گردید و صد البته نسخه هایی که توسط یک پزشک تازه کار نوشته می شد به لطف آموزش نا کافی در امر نسخه نویسی در طی دوران تحصیل خالی از اشکال نبود!
 و به دلیل کم سوادی!! در نسخه ای شربت استامینوفن کودئینه برای بیماران تجویز کردم؛ دارویی که هنوزشربت آن در کشورمان ساخته نشده است !!(یادمان باشد که هر کسی اشتباه می کند)
 و این نسخه به این داروخانه ارجاع گردید .
چند روزی از آغاز به کار من در  این مطب نگذشته بود که در ساعات آخر کار مطب آقای مسنی با محاسن سفید که یک شاخه گل در دست داشت وارد مطب شد و با کمال ادب و احترام خود را مسئول داروخانه نزدیک مطب من معرفی کرد و گفت که برای تبریک و خیر مقدم نزد من آمده است .
این امر باعث خوشحالی من شد که دوست و همکاری در این شهر دورافتاده پیداکرده ام .
 بعد از مدتی صحبت و خوش و بش،این همکار با تجربه به صورتی کاملاً حساب شده و در کمال ادب و نزاکت به نسخه من اشاره نمود و مسئله اشتباه من را درخصوص تجویز داروی مذکور متذکر شد.

بدین ترتیب من از این همکار محترم دو چیز آموختم؛ 

اول: رفع اشتباه نسخه نویسی خودم و احساس نیاز به مطالعه دقیقتر کتاب داروهای ژنریک ایران 
و دوم: راه و روش صحیح و منطقی تذکر اشتباهات و خطاهای همکاران به ایشان.
این همکار باتجربه و محترم ممکن بود به بسیاری طرق دیگر هم بتواند اشتباه مرا به من گوشزد کند مثلاً از طریق بیماران و یا با تحقیر من پیش همکاران دیگر(کاری که متأسفانه در جامعه پزشکی نسبتاً رایج است) که صد البته راههای غیر اخلاقی و اشتباهی بودند.
من از این همکارمحترم آموختم که اشتباهات همکاران خود را در محیطی به دور از هیاهو و کبر و غرور به وی تذکر دهم که صد البته این بهترین راه است.

لطفاً  کانال " دفاع از حقوق جامعه پزشکی" را به جامعه محترم پزشکی و پیرا پزشکی کشور معرفی نمایید.
برای عضویت در این کانال کافیست بر روی لینک زیر  کلیک فرمایید   
 https://telegram.me/dadmehr_org
وب سایت ما:
www.dadmehr.org