یک سوال!

یکی از سوالاتی که تقریباً ذهن همه پزشکان ، خصوصاً جراحان را حداقل برای یک بار به خود مشغول نموده است این امر می باشد که آیا جراحان می توانند، بیمار خود را بعد از عمل رها کرده و به جراح دیگر بسپارند؟ و یا جراح باید تا اتمام سیر درمان بیمار در کنار وی باشد؟
البته باید از شرایط خاصی که در پاره ای از بیمارستانها به صورت روتین در آمده است و برای مثال جراحان به صورت شیفتهای 24 ساعته و یا حتی چندین روزه در بیمارستان مقیم بوده و تمامی اعمال جراحی و نیز ویزیت تمامی بیماران را انجام  میدهند و بعد از ایشان جراح دیگری این وظیفه را بر عهده می گیرد صرف نظر کنیم.  چنین وضعیتی را خصوصاً در جراحان طرحی و نیز در پاره ای از بخشهای تخصصی زنان و زایمان دولتی می توان دید 
اما بحث ما در مورد شرایطی است که هر جراح، متولی ابتدا تا انتهای بیمار خود می باشد.  
در این راستا همیشه توصیه می شود که جراحان محترم در روزهای قبل از تعطیلات خصوصاً هفته آخر سال که با تعطیلات نسبتاً طولانی نوروز روبرو هستیم  تا آنجا که می توانند از انجام اعمال جراحی الکتیو خود داری نمایند چرا که ممکن است عوارضی برای بیمار پیش بیاید که نیاز به پیگیری و حتی عمل جراحی مجدد داشته باشد. در واقع یک دوره یک هفته ای را برای پیگیری عوارض احتمالی ایجاد شده در بیمار در نظر بگیرند. 
نکته مهم و غیر قابل انکار این است که  پزشکان نیز همانند سایر انسانها ممکن است شرایط و مسائلی را تجربه نمایند که نیاز به ترک فوریِ محل خدمت داشته باشد. برای مثال بیماری، یا فوتِ یکی از اقوام درجه یک، بیماریِ خود پزشک ، مشکلات قانونی همچون احضاریه از طرف دادگاه در یک شهرستان دور، تصادفِ اتومبیل و..... که مسلماً هر انسانی و با هر پایه اجتماعی و هر شغلی ممکن است درگیر هر یک از این موارد و یا موردی مشابه گردد. و قطعاً هیچ کدام از این امور قابل پیش بینی نخواهند بود.
حال سوال اساسی این است که آیا پزشکان حق دارند که در چنین مواردی به دلیل مشکلات شخصیِ خود یا خانواده خود اقدام به ترک بیمار نمایند؟ ویا پزشکان را نباید جزء انسانها معمولی در نظر گرفت و در این راستا این قشر از جامعه هیچ گونه حق و حقوقی ندارند؟
مسلماً پاسخ این سوال مثبت می باشد و هیچ عقل سلیمی، پزشکان را از این حق قانونی ، اخلاقی و منطقی محروم نمی کند ولی یک شرط اساسی برای این اختیار پزشک وجود دارد که این شرط، تعیین یک متولی مطمئن ، مسئولیت پذیر و دلسوز برای بیمار می باشد که این متولی قطعاً باید یک همکارِ هم رشته و هم تخصص با جراح اول بوده و تمامی وظایف جراحِ اول را دلسوزانه بپذیرد و انجام دهد.
 البته بسیار پسندیده است که در این شرایط، جراحِ اول ، بیمار و همراهان وی را نیز در جریان امر قرار داده و موافقت ایشان را نیز جلب نماید.
اما اگر جراحی، بیمار خود را بدون متولی رها نموده و بر اثر این امر، بیمار  دچار مشکل و عارضه ای گردد قطعاً این امرقابل پیگیری خواهد بود.
به نظر می رسد که محکوم کردن پزشکی، که بیمار خود را به همکاری مطمئن ، مجرب و دلسوز سپرده باشد امر منطقی، اخلاقی و قانونمند نباشد.   


لطفاً  کانال " دفاع از حقوق جامعه پزشکی" را به جامعه محترم پزشکی و پیرا پزشکی کشور معرفی نمایید.
برای عضویت در این کانال کافیست بر روی لینک زیر  کلیک فرمایید   
 https://telegram.me/dadmehr_org