بیماری در یک مرکز درمانی بستری شده است و به علت ابتلا به نوعی عفونت، تحت درمان با آنتی بیوتیک وریدی می باشد و مسلماً در چنین بیماری آنتی بیوتیک خوراکی درمان مناسب و عاقلانه ای نخواهد بود. بیمار اصرار به ترک بیمارستان و ترخیص علی رغم توصیه های اکید کادر درمانی دارد و به هیچ وجه حاضر به ادامه درمان در بیمارستان نیست! از جانب دیگر ترخیص وی در چنین وضعیتی ممکن است با عود مجدد بیماری عفونی همراه گردد! حال سوال این است که در چنین مواردی چه باید کرد؟ آیا میتوانیم بیمار را به اجبار در بیمارستان نگاه داریم و در واقع نقش یک زندان بان را بازی کنیم؟ آیا می توانیم بدون توجه به عواقب و عوارض احتمالی که به علت ترک بیمارستان برای بیمار پیش می آید ، وی را مرخص کنیم یا باید به دنبال راهکار دیگری باشیم.
مسلماً حفظ حیات بیمار و کمک در جهت بهبودی وی هدف اصلی کادر درمانی می باشد و در چنین مواردی کادر درمانی و خصوصاً پزشک معالج باید تمام تلاش خود را در جهت کسب موافقت و رضایت بیمار در ادامه بستری به کار بندد و اگر باز بیمار اصرار به ترک بیمارستان داشت باید تمام عوارض و خطرات احتمالی عدم ادامه درمان به وی گوشزد شود و بیمار و همراهان وی از این خطرات به صورت آگاهانه مطلع گردند و رضایت خود به ترخیص و برائتِ کادر درمانی از عوارض احتمالی را به صورت مکتوب اعلام دارند و اگر باز بیمار اصرار به رفتن داشت آنگاه توصیه های پزشکی لازم در خصوص ادامه درمان (در مثال بالا آنتی بیوتیک تراپی وریدی) و روش صحیح مصرف دارو به صورت مکتوب به وی ارائه گردد و لازم است پزشک مطمئن گردد که بیمار تمامی موارد را کاملاً متوجه شده است. اما نکته ظریف قانونی که در این میان وجود دارد، نوشتن نسخه برای چنین بیماری است که لازم است به گونه ای باشد که در آینده برای پزشک مشکل قانونی پیش نیاید مثلاً تجویز آنتی بیوتیک با روش مصرف وریدی برای بیمار در منزل ممکن است مورد سوال مراجع ذیربط قرار گیرد لذا در چنین مواردی پیشنهاد می گردد که در بالای نسخه چنین بنویسیم که بیمار علی رغم توصیه ها اکید کادر درمانی خواهان ترک بیمارستان بوده است لذا به جهت تکمیل درمان دارویی، این نسخه برای وی صادر گردیده و روش و نحوه مصرف دارو نیز به وی آموزش داده شده است.