قانون سلب حیات دیگری را به هر ترتیب قتل خوانده است و قتل را به انواع عمد، شبه عمد و خطای محض تقسیم بندی کرده است که هرکدام تعریف حقوقی خاص خود را دارد که پرداختن به آن از حوصله این مقاله خارج است اما متأسفانه برداشت قانون مجازات اسلامی از فوت بیمار ناشی از قصور پزشکی نیز قتل است و لاغیر! که این امر کمی دور از انصاف به نظر می رسد تبصره 3 ماده 295 قانون مجازات اسلامی به نوع دیگری از قتل اشاره نموده که آن را قتل در حکم شبه عمد معرفی کرده است که در واقع باید نوع چهارم قتل محسوب گردد و فوت بیمار در اثر قصور یا خطای پزشکی نیز در این مقول قرار می گیرد تبصره 3 ماده 295 : هرگاه بر اثر بي احتياطي يا بي مبالاتي يا عدم مهارت و عدم رعايت مقررات مربوط به امري قتل يا ضرب يا جرح واقع شود بنحوي كه اگر آن مقررات رعايت ميشد حادثه اي اتفاق نمي افتاد قتل و يا ضرب و يا جرح در حكم شبه عمد خواهد بود . همانگونه که مشاهده می کنید قانون هر گونه سلب حیات از انسان دیگر را قتل محسوب نموده است و اصولاً به اینکه فوت فرد در حین ارائه خدمات پزشکی بوده است کاری ندارد همینطور توجهی به این امر که فردی که بیمار است، فی النفسه دچار وضعیتی است که احتمال فوت را برای وی مطرح می نماید، ندارد و مسلماً فوت بیمار در چنین وضعیتی را نیز قتل محسوب می کند و با طبیبی که بیمار وی فوت نموده است به عنوان متهم به قتل برخورد خواهد نمود این در حالی است که هیچ پزشکی نمی خواهد بیمارش فوت کند . از طرف دیگر در امر فوت بیماران فاکتورهای بسیاری دخیل هستند ازجمله مهمترین عامل که همانا بیماری خود فرد می باشد از این رو به کار بردن اصطلاح حقوقی قتل، برای فوت بیماران در حین ارائه خدمات پزشکی و شک به قصور در ارائه خدمات پزشکی، امری غلط و به دور از انصاف است که بد نیست مسئولین محترم عنایت بیشتری به این امر داشته باشند