هر اقدام پزشکی ممکن است با ایجاد عوارضی در بیمار همراه باشد برای مثال درمحل تزریقات بیمارستانی ممکن است کبودی ایجاد گردد چنین موردی جزء نفس چنین اقدامات درمانی است که ممکن است برای هر بیماری ایجاد گردد.
قانون مجازات اسلامی نیز درچندین ماده خود صرفاً به بحث رضایت و برائت در امور پزشکی پرداخته است به گونه ای که قانونگذار از وجود چنین عوارضِ اجتناب ناپذیری متعاقب اقدامات پزشکی آگاه بوده و در صورتی که پزشکان قبل از انجام اقدامات درمانی از بیماران یا اولیای ایشان اخذ برائت نموده باشند نسبت به ایجاد چنین عوارضی مسئول نخواهند بود و صد البته که چنین امری کاملاً منطقی و عقلانی به نظر می رسد.
هفته گذشته با پرونده ای روبرو شدیم که جای تأمل داشت که در اینجا به طرح آن می پردازیم: خانمی به منظور تزریق بوتاکس با هدف از بین بردن موقت چین و چروکهای صورت به پزشکی مراجعه نموده و ضمن اعلام رضایت و برائت مکتوب پزشک معالج نسبت به عوارض احتمالی ایجاد شده خواستار انجام این اقدام زیبایی می گردد. پزشک نیز بر اساس اصول علمی که دوره های مربوط به آن را از پیش گذرانده است اقدام به تزریق داروی مذکور می نماید که متأسفانه متعاقب تزریق در محلهای فرو رفتن سوزن حاوی بوتاکس در صورت بیمار، کبودیهایی ایجاد می شود همینطور مختصری اختلال درفعالیت عصب زوج هفت در سمت راست برای بیمار پیش می آید که خوانندگان محترم این مطلب می دانند که عوارض مذکور به همراه تأثیر زیبایی ناشی از تزریق بوتاکس همگی بعد از مدتی از بین خواهند رفت.
بیمار ضمن شکایت از پزشک معالج به کارشناس معرفی می گردد و کارشناسان محترم با استناد به عدم داشتن تخصص لازم برای انجام چنین امری (تزریق)، ایجاد فلج نسبی و موقتی و نیز کبودیهای ایجاد شده ناشی از تزریق بوتاکس را به عنوان آثار ناشی از ضرب و جرح برای بیمار ثبت نموده و محکومیت پزشک به پرداخت دیه یا ارش چنین مواردی را اعلام می دارند! و این در حالی است که چنین عوارضی در انجام تزریق بوتاکس توسط مجربترین متخصصهای دنیا نیز امکان بروز دارند شاید فلج نسبی و موقتی عصی زوج 7 در چنین بیماری را بتوان با شرایطی ناشی از بی تجربگی پزشک در امر تزریق بوتاکس در نظر گرفت ولی مسلماً تعیین غرامت برای کبودیهای ایجاد شده ناشی از تزریق به دور از عدل و انصاف به نظر می رسد.