از ارجاع بیمار به همکاران خود دریغ نکنیم!

پرونده واقعی این هفته ما مربوط به بیماری است که با احساس توده در سینه خود به متخصص زنان مراجعه می کند پزشک بعد از معاینه، برای وی درخواست سونوگرافی می نماید که پاسخ وجود توده های متعدد در پستانها است. پزشک، بیمار را تحت observe قرار می دهد و قرار می شود که بیمار شش ماه بعد برای بررسی مجدد مراجعه کند. در مراجعه بعدی باز درخواست سونوگرافی می شود که پاسخ بزرگتر شدن توده هاست! بیمار همچنان تحت برنامه observation قرار می گیرد و علی رغم رشد توده ها نه رادیولوژیست و نه متخصص زنان هشدار خاصی به بیمارنداده و توصیه ای جهت مراجعه به جراح نمی کنند این دوران حدود 2 سال طول می کشد. در نهایت بیمار در حالی که باردار است به علت ایجاد درد در سینه ها به جراح مراجعه می کند و در معاینه ، جراح با یک locally advanced breast cancer روبرو می گردد که inoperable است و بیمار به ناچاردر حالی که باردار است تحت neoadjuvant chemotherapy قرار می گیرد تا پس از کوچک شدن نسبی توده ها تحت جراحی قرار بگیرد . چنین مواردی را مکرراً در فعالیتهای درمانی سایر همکاران نیز می توان دید؛ برای مثال تعدادی ازپزشکان عمومی که بیماران با نارسایی قلبی را شخصاً درمان می نماید و یا اقدامات جراحی زیبایی کوچک را بدون داشتن مدرک جراحی، در مطب یا درمانگاه انجام می دهند. گرچه انجام از این دست اقدامات درمانی، به صرف انجام دادنشان جرم محسوب نمی گردد ولی مسلماً اگر برای بیمار عارضه ای ایجاد شود نداشتن مدرک علمی لازم در خصوص چنین اقداماتی می تواند برای پزشکان مسئله ساز باشد از طرف دیگر اگر تصمیم به انجام اقدامات درمانی داریم که به نوعی خارج از تخصص ماست باید توجه داشته باشیم که دقیقاً بر اساس پروتکولهای موجود اقدام نماییم در مثال واقعی بالا شاید اگر همکار ما بیمار را از بدو ورود به جراح معرفی می نمود و یا اگر پیگیریهای انجام گرفته و نتایج آن را علمیتر و منطقی تر بررسی و تفسیرمی کرد چنین تراژدی برای بیمار پیش نمی آمد


ضمیمه ها
ضمیمه ندارد
تمامی حقوق برای وب سایت دادمهر محفوظ است. Telegram