بسیاری از همکاران بر این باورند که صدور گواهی پزشکی یک امر روتین و فاقد هر گونه مسائل و مشکلات قانونی است اما گاه صدور یک گواهی ساده می تواند برای ما پزشکان مشکل آفرین شود. به پرونده زیر توجه کنید: بیمار خانم 38 ساله ای است که به بیماری صرع مبتلا شده است و مدتی است تحت درمان یکی از متخصصان داخلی اعصاب می باشد و حدود یک سال است که داروی های Antiepileptic مصرف می نماید تعداد مراجعات وی به پزشک مذکور حدود هفت الی هشت بار است و پزشک ارتباط بسیار مناسب و دوستانه ای با این زوج برقرار نموده است و حتی یکبار همسر بیمار شخصاً برای دریافت نسخه جدید به پزشک مراجعه نموده است و پزشک نیز بدون حضور بیمار نسخه قبلی وی را تجدید کرده است روزی همسر بیمار به پزشکان مذکور مراجعه و ضمن درخواست تجدید مجدد نسخه ، از وی درخواست صدور یک گواهی و شرحی مختصری از بیماری همسرش می نماید و چنین ابراز میدارد که قرار است به شهرستان نقل مکان کنند فلذا دیگر نمی توانند برای ادامه درمان به پزشک مذکور مراجعه نمایند . پزشک نیز گواهی مبنی بر ابتلای بیمار به صرع صادر نموده و شرح مختصری از اقدامات تشخیصی و درمانی و نیز داروهای تجویز شده را در این گواهی ذکر می کند و در آخر گواهی ها را به همسر بیمار می دهند. مدتی بعد احضاریه دادگاه به دست پزشک می رسد که پس از مراجعه ایشان به دادسرا مشخص می گردد که بیمار از پزشک معالج به دلیل افشاء بیماری وی شکایت کرده است. با پیگیری پزشک مشخص می گردد که همسر بیمار با استناد به نسخه ها و گواهی صادر شده مبنی بر بیماری همسرش از دادگاه درخواست طلاق نموده است ارائه این مدارک از طرف شوهر در دادگاه منجر به اعتراض بیمار و شکایت وی از پزشک معالج با استناد به ماده 648 قانون مجازات اسلامی،مبنی بر افشاء اسرار بیمار شده است ماده 648 - اطباء و جراحان و ماماها وداروفروشان و كليه كساني كه به مناسبت شغل يا حرفه خود محرم اسرار مي شوند هرگاه در غيراز موارد قانوني ، اسرار مردم را افشا كنند به سه ماه و يك روز تا يك سال حبس و يا به يك ميليون و پانصد هزارتا شش ميليون ريال جزاي نقدي محكوم مي شوند . همکاران گرامی توجه کنید که گواهی صادر شده را تنها به فرد صاحب گواهی تحویل دهید و نه حتی به نزدیکترین اقوام وی