در سال 1366 ماده واحده ای به شرح زیر به تصویب مجلس محترم رسید "ماده واحده:فعالیت شغلی پزشکان و صاحبان حِرَف وابسته در ساختمانهای مسکونی و تجاری ، ملکی و اجاره ای بلامانع است" این مصوبه مجلس محترم ،گام بزرگی در راه فعالیت آسانتر و کم هزینه تر پزشکان و حرف وابسته بود که دغدغه هزینه های محل مطب را تا حدودی کاهش می داد. اما با خبر شدیم که طرح دیگری در کمیسیونهای مجلس در حال بررسی است که بر اساس آن پیشنهاد الحاق یک تبصره به ماده واحده یاد شده در بالا داده شده است متن این طرح به ترتیب زیر است: تبصره:" پزشکان و صاحبان حرف وابسته ، موظفند رضایت تمامی ساکنان مجتمع مسکونی را کسب نمایند" این طرح در ظاهر با هدف ایجاد رفاه و آسایش بیشتر برای ساکنین آپارتمانهای مسکونی ارائه شده است اما متأسفانه پیشنهاد دهندگان محترم به نکات بسیار مهمی توجه نکرده اند که در اینجا به معدودی ازآنها اشاره می شود: 1. شغل شریف پزشکی را نمی توان با مشاغلی همچون آهنگری و مسگری و سایر مشاغل پر سر و صدا که بعضاً باعث سد معبر می گردند مقایسه نمود! 2. در صورت تصویب چنین طرحی ، پزشکان و سایر مشاغل وابسته مجبور به حضور در واحدهای اداری و تجاری خواهند شد که بر هیچ کس پوشیده نیست که قیمت خرید و اجاره واحدهای اداری و خصوصاً تجاری بسیار بالاتر از واحدهای مسکونی است! لذا تصویب این طرح باعث وارد شدن بار مالی بزرگی به پزشکان و سایر حرف وابسته خواهد شد و مسلماً برای روشن ماندن چراغ مطب ایشان ، این فشار مالی اجباراً به بیماران و مراجعین ایشان وارد خواهد شد و صد البته اینکه جز این چاره ای نیست! لذا این امر مستلزم بالا بردن تعرفه ویزیت پزشکان و حرف وابسته است که در شرایط فعلی امری غیر ممکن می باشد لذا تصویب این طرح یا موجب تحمیل هزینه های بی مورد به بیماران می گردد و یا پزشکان و پیراپزشکان را به جای اینکه به فکر درمان بیماران خود باشند مجبور به در گیری فکری در خصوص دغدغه دخل و خرج مطب خود خواهند نمود که به قول قدیمیها دودش مستقیماً به چشم بیماران و مردم خواهد رفت. 3. مسئولین و قانونگذاران محترم لازم است توجه داشته باشند که تنها درصد بسیار ناچیزی از پزشکان کشور درآمدهای افسانه ای دارند و درصد بسیار بالایی از پزشکان و پیرا پزشکان کشور با شرایط فعلی از نظر اقتصادی جزء دهکهای ضعیف اقتصادی هستند وتحمیل چنین بار مالی خارج از توان اقتصادی ایشان است.