حسابی عصبانی بود و یک سره غر غر می کرد جلوی پای او بلند شدم و بهش سلام دادم. بدون اینکه جواب سلامم رو بده روی صندلی کنار میزم نشست و در حالی که عصای چوبی گرانقیمتش رو دو دستی گرفته بود نگاه خصمانه ای به من کرد. خیلی آرام خودم رو معرفی کردم و دوباره بهش سلام دادم . اینبار با اکراه جواب سلامم رو داد و گفت شماها جای نوه من هستید منظورتون از این بی احترامی چیه؟ من به اندازه سالهایی که تو از خدا عمر گرفتی، درس خوندم و چهل ساله که استاد دانشگاهم ، حالا توی بیمارستان شما از من میخوان که زیر برگه رضایت عمل رو انگشت بزنم انگار که با یک آدم بی سواد طرفن! خلاصه کلام اینکه این پیرمردِ شاکی که از جمله فرهیختگان به نام این مرز و بوم هم بود در زمان پذیرش در مرکز آموزشی ــ درمانی ما فرم اخذ رضایت و برائت را تکمیل و امضاء می کند و در انتها نیز از وی خواسته میشود که این فرم را انگشت نیز بزند. و این درخواست آخری او را برآشفته کرده است! با صدای بلند گفت که دوران انگشت زدن گذشته است و دیگر حتی در دفتر اسناد رسمی هم کمتر از اثر انگشت استفاده میشود مگر فردی بی سواد باشد. باید به این نکته اشاره کرد که تکمیل فرم رضایت و برائت توسط بیمار یا اولیای وی ، ضرورتاً نیاز به اخذ اثر انگشت از ایشان ندارد و تنها ثبت امضاء ایشان نیز کفایت می کند مشروط بر اینکه امضاء فرد مذکور، واقعی باشد. در چنین حالتی فردی که فرم رضایت و برائت در حضور وی تکمیل می گردد (که قاعدتاً باید خود پزشک باشد) با امضاء فرم مذکور و ذکر این مورد که "اخذ رضایت و برائت از بیمار یا ولی وی در حضور اینجانب صورت گرفته است" امضاء بیمار را تأیید می نماید. در واقع برای اثبات اینکه تکمیل و امضاء فرم رضایت و برائت توسط بیمار صورت گرفته است وجود دو شاهد لازم است که این افراد می توانند از اقوام و بستگان بیمار ویا از کادر درمانی باشند (برای مثال پزشک، منشی بخش یا پرستار). لازم به ذکر است که اخذ رضایت و برائت شفاهی برای انجام اقدامات درمانی نیز مانند نوع کتبی آن دارای ارزش و اعتبار است مشروط بر وجود دو شاهد که چنین امری را تأیید نمایند.اما در مواردی که اقدامات تشخیصی یا درمانی تهاجمی انجام میگیرد قویاً پیشنهاد می شود که اخذ رضایت و برائت به صورت کتبی صورت گیرد.