در یکی از شهرستانهای کشور پزشک محترمی مطب دارد که سالهاست در این شهر مشغول به طبابت است و آقای بهیاری نیز مدتهاست که در کنار این طبیب مشغول به کار است و هم به عنوان منشی مطب کار می کند و هم تزریقات و پانسمان مطب را انجام می دهد.
با توجه به اینکه مراجعین مطب این همکار بسیار زیاد می باشند و با عنایت به تجربه طولانی بهیار مذکور ، پزشک پاره ای از کارهای مطب مانند سچورهای ابتدایی و نیز ختنه را به بهیار می دهد و او نیز به بهترین نحو این امور را انجام می دهد. و در تمامی این سالها نیز هیچ مشکلی پیش نیامده است.
روزی پدری فرزند خود را جهت ختنه به نزد پزشک مذکور می آورد و طبق معمول بهیار این عمل را انجام می دهد اما دست بر قضا عمل جراحی مذکور منجر به ایجاد عارضه در کودک می گردد و چون این عارضه با مراجعات مکرر بیمار به پزشک رفع نمی شود، در انتها پدر کودک از آقای دکتر و بهیار مذکور شکایت می کند.
حال سوال این است که آیا پزشک و بهیار برای دفاع از خود می توانند به تجربه 30 ساله بهیار در انجام چنین اعمال جراحی ونیز عدم بروز هرگونه عارضه ای در طی این مدت استناد نمایند. و آیا پزشک می تواند مدعی شود که این عمل زیر نظر وی وتحت نظارت او انجام گرفته است یا خیر؟ در اینجا این امر را از دو منظر مورد بررسی قرار می دهیم
1. از نظر انتظامی:
در آیین نامه انتظامی سازمان نظام پزشکی چنین آمده است:
ماده3- شاغلان حرفه هاي پزشکي بايد طبق موازين علمي، شرعي و قانوني، صنفي و حرفه اي انجام وظيفه کرده و .......
ماده26- به کارگيري و استفاده از افراد غير مجاز در امور پزشکي و حرفه هاي وابسته در موسسات پزشکي ممنوع است.
لذا بر اساس مواد مذکور می توان پزشک را متهم به خطای انتظامی در امر بکار گیری فردی فاقد صلاحیت علمی در امور پزشکی نمود
2. از نظر قضایی:
اما از بُعد قضایی می توان پزشک را به قصوری از نوع عدم رعایت نظامات دولتی ، و بهیار مذکور را به قصوری از نوع عدم مهارت محکوم نمود. لذا اگر فردی اقدام به انجام کاری نماید که مجوزلازم جهت انجام آن را ندارد در صورت بروز خسارت و وجود شاکی خصوصی قابل پیگیری قضایی می باشد.