یکی از سوالات جنجالی بسیاری از دستیاران رشته های مختلف بالینی این است که در بسیاری از موارد دستیار سال بالاتر و یا حتی اتند مربوطه دستوراتی را صادر می کنند و به دستیار سال پایین امر می کنند که این موارد در پرونده بیمار درج گردد. برای مثال دستیار سال بالا به دستیار سال پایین شفاهاً دستور ترخیص بیمار را می دهد و یا تلفنی دستورات دارویی برای بیمار صادر می کند حال اگر دستیار سال پایین چنین دستوری را در پرونده بالینی بیمار نوشت و یا بیماررا ترخیص نمود (که لزوماً این موارد را امضاء کرده و مهر زده است) و اتفاقاً بر اثر این امربیمار دچار عارضه ای شد چه کسی مسئول است؟ بدیهی است که هر کس در پرونده بالینی بیمار چیزی بنویسد، مسئولیت تمامی عواقب آن بر عهده وی می باشد. البته اخلاق پزشکی، حکم می کند که در چنین مواردی دستیار سال بالا و حتی اتند مسئولیت مواردی را که دستور داده اند بر عهده بگیرند ولی بسیار پیش آمده که به دلیل گذشت مدتهای نسبتاً زیاد از این امر پزشک دستور دهنده چنین امری را به خاطر نمی آورد و در نتیجه صدور چنین دستوری از طرف خود را رد می کند! اما سوال این است که برای چنین مشکلی چه راهکاری می توان یافت؟ به نظر می رسد که مناسبترین راه کارها این باشد که: 1. د رمواردی که اتند یا دستیار سال بالا حضور دارند و دستوراتی صادر می کنند دستیار سال پایین مطلبی را که قرار است در پرونده بالینی بیمار بنویسد، چنین آغاز نماید : بیمار در حضور استاد محترم جناب دکتر.... / سرکار خانم دکتر...... ویزیت گردید و...... 2. در مواردی که دستورات شفاهی و یا تلفنی صادر می گردد می توان ثبت گزارشات و دستورات را چنین آغاز نمود: حسب الامراستاد گرامی/ دستیار محترم جناب ..... و ادامه مطلب در چنین مواردی مسئولیت فرد نگارنده دستورات در پرونده کاملاً از بین نخواهد رفت ولی هویت آمر اصلی که مسئول اصلی مطالب درج شده می باشد نیز کاملاً مشخص خواهد بود. مسلماً انجام چنین روشی در امر پرونده نویسی با مقاومتها و در گیریهای درون بخشی روبرو خواهد شد ولی باید توجه همکاران گله مند را به این نکته مهم قانونی جلب نمود که :" قانوناً، هر کس مسئول اعمال و رفتار خویش است و در برابر این اعمال و رفتار باید پاسخگو باشد " مسلماً با کمی صبوری می توان چنین روال منطقی را در امر گزارش نویسی و پرونده نویسی به صورت روتین درآورد. به امید آن روز