پرونده مطروحه ما مربوط به پدر و پسری می باشد که هر دو معتاد هستند و برای ترک اعتیاد به پزشک واجد صلاحیت مراجعه می کنند پزشک ضمن معاینه دقیق و اخذ شرح حال کامل از هر دو بیمار داروی متادون را برای هر دو نفر با دوز مناسب تجویزمی نماید .پدر علاوه براعتیاد، مبتلا به فشارخون خفیفی نیز می باشد که از پزشک میخواهد تا برای این مشکل وی نیز دارو تجویز نماید و پزشک ضمن معاینه برای وی داروی ایندرال را تجویز می نماید، ولی بیماردفترچه بیمه ندارد لذا از طبیب درخواست می کند که داروها را در دفترچه پسرش بنویسد و پزشک بر اثر اصرار پدر و پسر علی رغم میل شخصی اقدام به چنین امری می نماید غافل از اینکه پسر بیمار مبتلا به بیماری آسم است ومی دانیم که تجویز داروی ایندرال برای چنین فردی می تواند بسیار خطرناک باشد دو روز بعد پسربه علت حمله حاد آسم فوت می کند. خانواده وی نسبت به فوت او از پزشک معالج شکایتی تقدیم مراجع قانونی می نمایند. پرونده از طرف مرجع قضایی به کارشناسان مربوطه ارجاع می گردد در کمیسیون پرونده بالینی پسر بیمار و نیز مدارک موجود از جمله دفتر چه بیمه وی مورد بررسی دقیق قرار می گیرد و وجود چنین کنتراندیکاسیون واضح و فاحشی در تجویز دارو برای پسر مشاهده می گردد و در نهایت پزشک به دلیل بی مبالاتی در امر تجویز داروی غلط برای بیمار محکوم می شود از آنجا که پدر متوفی نیز معتاد است و نیاز شدید به پول جهت تهیه مواد مخدر دارد اظهارت پزشک مبنی بر تجویز دارو برای پدررا رد می نماید و هرچه پزشک اصرار می کند که داروی ایندرال را برای پدر نوشته بوده است کمیسیون که اجباراً بر اساس مدارک موجود اظهار نظر می کند ترتیب اثری به ادعای پزشک نمی دهد از این پرونده می توان چنین نتیجه گرفته که به هیچ عنوان داروی بیمار را در دفترچه فرد دیگری ننویسیم زیرا علاوه بر اینکه چنین امری قانوناً جرم و مستوجب مجازات است، ممکن است فردی که در دفترچه بیمه وی دارویی نوشته می شود مبتلا به بیماری باشد که مصرف آن دارو برای وی مطلقاً ممنوع باشد مثل زن حامله ای که نباید بسیاری از داروها را مصرف کند . یادمان باشد در چنین حالتی پزشک در برابر ادعای احتمالی بیمار یا بستگان وی هیچ گونه دفاعی نخواهد داشت