سوال بزرگی که همیشه کادر درمانی را در مورد کودک آزاری به خود مشغول می نماید این است که اگر دریک مرکز درمانی موردی از کودک آزاری مشخص گردید و به تشخیص 100% رسیده شد وظیفه کادر درمانی چیست؟ و آیا ضروری است که مراجع قانونی در جریان امر قرار گیرند یا خیر؟ با تصويب طرح 9 ماده‌اي، کودک‌آزاري در سال 1381 بسیاری از مشکلات و نکات مبهم مربوط به وظایف و اختیارات کادر درمانی نسبت به موارد شناخته شده کودک آزاری حل گردید .در بند 6 این قانون چنین آمده است "كليه افراد ومؤسسات و مراكزي كه به نحوي مسئوليت نگاهداري و سرپرستي كودكان را بر عهده دارند مكلفند به محض مشاهده موارد كودك آزاري مراتب را جهت پيگرد قانوني مرتكب و اتخاذ تصميم مقتضي به مقامات صالح قضائي اعلام نمايند تخلف از اين تكليف موجب حبس تا شش ماه يا جزاي نقدي تا پنج ميليون (000/000/5) ريال خواهد بود." پس لازم است کلیه کادر درمانی با ماده 6 این قانون آشنا باشند که هر کس در جريان کودک‌ آزاري قرار گيرد و گزارش ندهد، مجرم است و این در حالي است که شاهدیم بسياري از پرستاران و پزشکان در موارد کودک آزاري مي‌گويند که گزارش اين مسائل وظيفه ما نيست و به ما ربطی ندارد در حالي‌که قانون مي‌گويد که بايد به نيروي انتظامي گزارش داد اما مردم به دليل نا آگاهي از قوانين نمي‌دانند که بايد اطلاع دهند. با توجه به ماده قانونی مذکور در خصوص کودک آزاری ، دیگر مسئله رازداری پزشکی مطرح نمی باشد و قانوناً کادردرمانی موظف به اعلام موارد کودک آزاری به مراجع قانونی می باشند اما نکته بسیار ظریفی که متأسفانه در تصویب این قانون به آن توجه نشده است این است که اگر والدین یا سرپرستانِ کودک آزار، از این امر آگاهی داشته باشند که در صورت مراجعه به مراکز درمانی به جهت درمان کودکی که مورد آزار قرار گرفته است مورد بازخواست مراجع قانونی قرار خواهند گرفت؛ مسلماً این کودک ناتوان و مورد شکنجه قرار گرفته را که نیاز به اقدامات درمانی نیز دارد هرگز به هیچ مرکز درمانی نخواهند برد و این امر مشکل کودک آزاری را دو چندان می کند به گونه ای که تا قبل از تصویب این قانون ، قربانیان کودک آزاری ، دیر یا زود به جهت درمان به یک مرکز درمانی آورده می شدند ولی در شرایط موجود بسیاری از این کودکان از اقدامات درمانی اولیه نیز محروم می گردند لذا به نظر می رسد لازم باشد قانونگذران محترم به فکر راهکار بهتری جهت مبارزه با این معضل بزرگ باشند.