کودک آزاری و نامشخص بودن حد متعارف تنبیه کودکان د

كودك‌آزاري عبارت است از هر فعل يا ترك فعلي كه تماميت جسماني، رواني، جنسي، اخلاقي و وضعيت اجتماعي كودك را در معرض خطر و آسيب قرار دهد. وقتی قوانین موجود را بررسی می کنيم متوجه می شويم که در بعضی از انواع کودک آزاری، قانون لازم را، نداريم. در پاره ای از موارد نیز قانون را داريم، اما ناقص است و فراگير نيست. اما بزرگترين مشکل، زمانی ظهور می کند که ماده قانونی را داريم و کامل هم هست اما در موقع اجرا با مشکل روبرو می شویم که یکی از مهم ترين این موارد مشخص نبودن حدّ تنبيه و تاديب كودكان توسط والدين در قانون‌ می باشد بگونه ای که حدّ تنبيه و تاديب كودكان توسط والدين‌، چه در قانون كيفري‌(مجازات اسلامي‌) و چه در قانون مدني‌، معين و مشخص نيست‌. بند ۱ ماده ۵۹ قانون مجازات اسلامي و نیزماده ۱۱۷۹ قانون مدني‌، اعمال تنبيه و تأديب كودكان توسط والدين‌، اولياء قانوني و سرپرستان صغار را، با شرايطي تجويز كرده است،‌ که به نظر مي‌رسد در برخي موارد اعطاي مجوز فوق به اين افراد، كودكان را در معرض آزار و اذيت و شكنجه‌هاي جسمي و روحي‌، به بهانه تاديب و تنبيه قرار خواهد داد. به موجب مواد قانوني ياد شده‌، تنبيه اطفال توسط والدين‌، به منظور تأديب و تربيت طفل در صورتي كه در حدّ متعارف باشد جرم تلقي نمي‌شود. ليكن مشكل اصلي در اينجاست كه اين تنبيه‌، تا چه حد متعارف است ،که متأسفانه این حد متعارف، به درستي تعيين نشده است‌. حال باید دید که اگر کودکی توسط یکی از والدین به منظور تأدیب مورد ضرب و جرح قرار گیرد یا در داخل زیر زمین خانه حبس شود و یا به وی سیلی زده شود آیا این امر از مصادیق حدود متعارف تأدیب و تربیت است یا خیر؟


ضمیمه ها
ضمیمه ندارد
تمامی حقوق برای وب سایت دادمهر محفوظ است. Telegram